ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه

ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه

ما چپ کړئ ګنې ځان له به څۀ کار اوګورمه

تبرونه او ارې ورته تيار وګورمه 

ژړا راشي چې کله دنګ چينار وګورمه

چې هلته څۀ روان دي اخيستل يې غواړي جاج

ورخيژمه اسمان ته خو چې لار وګورمه

له ځانه چې کم عقل چرته ويم شم خفه 

خوشحاله شم له ځانه چې هوښيار وګورمه

بيا ټوله ورځ دَ فکر پۀ ټالونو جوټې خوَرم 

ګريوان کښې چې مې کله ستا دَ زُلفو تار وګورمه

راځي راله دَ قام دَ سباوون په حال ژړا 

ځلمے چې دَ ژوندون پۀ اوږو بار وګورمه

چې وينمه پۀ خپله پښتون خواه کښې بده ورځ 

حيران يم پۀ جنت کښې خلق خوار وګورمه

څاروي راته ښکاريږي دا خپل واړه وطنوال 

چي بل لاس کښې دَ خپل کاروان مُهار وګورمه

بي ننګه بې پښتو راته ښکاره شي دا خپل ځان 

تصوير نه مې چي کله دَ خپل پلار وګورمه

څو ورځې مې له ستوني بيا نمړۍ تيريږي نۀ

سر ورَکے دَ خپل نيکۀ مزار وګورمه

جواز دَ ژوندانۀ راته پيدا شي هغه وخت 

چي څوک دَ اباسين غوندې خودار وګورمه

اباسين يوسفزے