اباسين يوسفزے Abasin yousafzai ،پښتو شاعري پښتو غزل
About
Follow Me on Twitter
Blog Archive
Popular Posts
Categories
Alwat
Books
Khalko Gharai Mati kray ghoto la Kharia ke.
اغيار کۀ راته جوړ کړي پۀ کورنو کښې ديوال
الوت
اوس دە باګرام هرە کوڅە کښي خاموشي ولي دە
بابا بخښنه راته وکړه
په سترغلو كې مې پاړسوب راشي
پۀ سينه کښي مې د علم ښار اباد کړي
پۀ مينۀ مې د زړۀ چرې باور نۀ راځې
چاوې چې مين شومه نو ښاد شومه
چرته دے د قام د زړه درمان چرته دے
چـې پــښــتــو وی نــو غــــېــرت بــه خـامـخــا وی
چې زړۀ مې وغواړي زر کلي دَ جانان ته لاړشم
چې ستا نوم مې خولې تۀ راشې تير و بير شې
چې لۀ سترګو ب حسابه اوښکې توئې شي
حالات که راله نۀ پريږدې په زړونو کښې پښتو
څوک بۀ څۀ شې پۀ ارام چې بدن سوزې
دا خبره به کووم پۀ زر کرته
دا دنیا راته میدان ښکاري چاپېره
دا رواج دا بندیزونو نه ویریږم
دلتە کي قدر دە بهار نە کيګي
ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه
زما پۀ صبر چي کيدې کانې دوئي نۀ ليدلې؟
زما تار تار لمن ريښي ريښي ځواني څه کوې
زما د زړۀ او ستا د اننګو رنګونه يو دې
زما د قتل به ضرور په تا الزام راځي
زما کور په تا جنت دى، ما لپاره فرشته يې
زۀ تږے کېږمه پۀ ژوند کښې ګام پۀ ګام خالقه
سپينه سپوږمۍ خيژي پۀ غر باندې راپرې نۀ وځي
ستا بڼو راله زړګى كړو كرښې كرښې
ستا دَ خوشبيو خمار کښې ګرځمه
ستا يادونو خو زه ډېر زرې زرې كړم
صلو عليه واله
کړي خوشبویانې چې هر څوک په دغه لاره راځي
کمکے يم نۀ پوهيږم چې غمونۀ غاړې باسم
کۀ پۀ خپله غرق يو که تباه يو هيڅ پرواه نۀ لرو
ګل به وي نسیم به وي دلبر به وي
ګل کرم ازغي کېږي حيران يمه حيران
ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي
لكه د خوبه چې بيدار شي سړى
لکه واورو کښې دَ اور نه لرې تښتي
لويه خديه دا زړګے مې دمره ډيرے شوے
ما تۀ ئي اسانه کړه د ستړې ژوندون لاره
ما چې مړ كې انتقام به له چا اخلې
ما د ارمانونو شور ته مه بوځه
ما که بلها ورته کول د غرڅنو خويونه
مرام
مګرو خدائيګو کۀ مې لګ ترس پۀ ځان شوے دے
مينه چې نۀ کړي دَ هغو نه لږ تپوس پکار دے
نشته لار دَ ميکدې نه پۀ راپۀ ديخوا
نن راباندې بوی د پسرلي راځي
نۀ چا ته ستا دَ حسن حد معلوم دے
هسې د انسان سترګې نهرې دي
Total Pageviews
Pages
Followers
Featured post
Search This Blog
Popular Posts
-
ما چې مړ كښې انتقام به له چا اخلې اوس مې وژنې كه واپس دې سزا اخلې؟ لكه شمعه دې بلېږمه په زړه كښې په قلاره! مړ مې نه كړې چې ساه...
-
ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي څوك به مې ريښې ريښې ګرېوان راټولوي زړونه د مينو كړي خواره د ګل په رنګې پس له غزونې چې ګرېوان را...
-
ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه ما چپ کړئ ګنې ځان له به څۀ کار اوګورمه تبرونه او ارې ورته تيار وګورمه ژړا راشي چې کله دن...
Pages
Pages - Menu
Pages - Menu
Powered by Blogger.
Random Posts
Tags
Alwat
Books
Khalko Gharai Mati kray ghoto la Kharia ke.
اغيار کۀ راته جوړ کړي پۀ کورنو کښې ديوال
الوت
اوس دە باګرام هرە کوڅە کښي خاموشي ولي دە
بابا بخښنه راته وکړه
په سترغلو كې مې پاړسوب راشي
پۀ سينه کښي مې د علم ښار اباد کړي
پۀ مينۀ مې د زړۀ چرې باور نۀ راځې
چاوې چې مين شومه نو ښاد شومه
چرته دے د قام د زړه درمان چرته دے
چـې پــښــتــو وی نــو غــــېــرت بــه خـامـخــا وی
چې زړۀ مې وغواړي زر کلي دَ جانان ته لاړشم
چې ستا نوم مې خولې تۀ راشې تير و بير شې
چې لۀ سترګو ب حسابه اوښکې توئې شي
حالات که راله نۀ پريږدې په زړونو کښې پښتو
څوک بۀ څۀ شې پۀ ارام چې بدن سوزې
دا خبره به کووم پۀ زر کرته
دا دنیا راته میدان ښکاري چاپېره
دا رواج دا بندیزونو نه ویریږم
دلتە کي قدر دە بهار نە کيګي
ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه
زما پۀ صبر چي کيدې کانې دوئي نۀ ليدلې؟
زما تار تار لمن ريښي ريښي ځواني څه کوې
زما د زړۀ او ستا د اننګو رنګونه يو دې
زما د قتل به ضرور په تا الزام راځي
زما کور په تا جنت دى، ما لپاره فرشته يې
زۀ تږے کېږمه پۀ ژوند کښې ګام پۀ ګام خالقه
سپينه سپوږمۍ خيژي پۀ غر باندې راپرې نۀ وځي
ستا بڼو راله زړګى كړو كرښې كرښې
ستا دَ خوشبيو خمار کښې ګرځمه
ستا يادونو خو زه ډېر زرې زرې كړم
صلو عليه واله
کړي خوشبویانې چې هر څوک په دغه لاره راځي
کمکے يم نۀ پوهيږم چې غمونۀ غاړې باسم
کۀ پۀ خپله غرق يو که تباه يو هيڅ پرواه نۀ لرو
ګل به وي نسیم به وي دلبر به وي
ګل کرم ازغي کېږي حيران يمه حيران
ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي
لكه د خوبه چې بيدار شي سړى
لکه واورو کښې دَ اور نه لرې تښتي
لويه خديه دا زړګے مې دمره ډيرے شوے
ما تۀ ئي اسانه کړه د ستړې ژوندون لاره
ما چې مړ كې انتقام به له چا اخلې
ما د ارمانونو شور ته مه بوځه
ما که بلها ورته کول د غرڅنو خويونه
مرام
مګرو خدائيګو کۀ مې لګ ترس پۀ ځان شوے دے
مينه چې نۀ کړي دَ هغو نه لږ تپوس پکار دے
نشته لار دَ ميکدې نه پۀ راپۀ ديخوا
نن راباندې بوی د پسرلي راځي
نۀ چا ته ستا دَ حسن حد معلوم دے
هسې د انسان سترګې نهرې دي
Created By ThemeXpose Distributed By Wasim Abbas
No comments: