اباسين يوسفزے Abasin yousafzai ،پښتو شاعري پښتو غزل
About
Follow Me on Twitter
Recent Posts
recentposts
Blog Archive
Popular Posts
Categories
Alwat
Books
Khalko Gharai Mati kray ghoto la Kharia ke.
اغيار کۀ راته جوړ کړي پۀ کورنو کښې ديوال
الوت
اوس دە باګرام هرە کوڅە کښي خاموشي ولي دە
بابا بخښنه راته وکړه
په سترغلو كې مې پاړسوب راشي
پۀ سينه کښي مې د علم ښار اباد کړي
پۀ مينۀ مې د زړۀ چرې باور نۀ راځې
چاوې چې مين شومه نو ښاد شومه
چرته دے د قام د زړه درمان چرته دے
چـې پــښــتــو وی نــو غــــېــرت بــه خـامـخــا وی
چې زړۀ مې وغواړي زر کلي دَ جانان ته لاړشم
چې ستا نوم مې خولې تۀ راشې تير و بير شې
چې لۀ سترګو ب حسابه اوښکې توئې شي
حالات که راله نۀ پريږدې په زړونو کښې پښتو
څوک بۀ څۀ شې پۀ ارام چې بدن سوزې
دا خبره به کووم پۀ زر کرته
دا دنیا راته میدان ښکاري چاپېره
دا رواج دا بندیزونو نه ویریږم
دلتە کي قدر دە بهار نە کيګي
ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه
زما پۀ صبر چي کيدې کانې دوئي نۀ ليدلې؟
زما تار تار لمن ريښي ريښي ځواني څه کوې
زما د زړۀ او ستا د اننګو رنګونه يو دې
زما د قتل به ضرور په تا الزام راځي
زما کور په تا جنت دى، ما لپاره فرشته يې
زۀ تږے کېږمه پۀ ژوند کښې ګام پۀ ګام خالقه
سپينه سپوږمۍ خيژي پۀ غر باندې راپرې نۀ وځي
ستا بڼو راله زړګى كړو كرښې كرښې
ستا دَ خوشبيو خمار کښې ګرځمه
ستا يادونو خو زه ډېر زرې زرې كړم
صلو عليه واله
کړي خوشبویانې چې هر څوک په دغه لاره راځي
کمکے يم نۀ پوهيږم چې غمونۀ غاړې باسم
کۀ پۀ خپله غرق يو که تباه يو هيڅ پرواه نۀ لرو
ګل به وي نسیم به وي دلبر به وي
ګل کرم ازغي کېږي حيران يمه حيران
ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي
لكه د خوبه چې بيدار شي سړى
لکه واورو کښې دَ اور نه لرې تښتي
لويه خديه دا زړګے مې دمره ډيرے شوے
ما تۀ ئي اسانه کړه د ستړې ژوندون لاره
ما چې مړ كې انتقام به له چا اخلې
ما د ارمانونو شور ته مه بوځه
ما که بلها ورته کول د غرڅنو خويونه
مرام
مګرو خدائيګو کۀ مې لګ ترس پۀ ځان شوے دے
مينه چې نۀ کړي دَ هغو نه لږ تپوس پکار دے
نشته لار دَ ميکدې نه پۀ راپۀ ديخوا
نن راباندې بوی د پسرلي راځي
نۀ چا ته ستا دَ حسن حد معلوم دے
هسې د انسان سترګې نهرې دي
Total Pageviews
Pages
Followers
Featured post
Search This Blog
Popular Posts
-
مورې زما کور په تا جنت دى، ما لپاره فرشته يې ژوند له تانه عبارت دى، ته د ژوند د غره چينه يې که ته نه وې زه به نه ومه او که ومه ز...
-
چرته دے د قام د زړه درمان چرته دے سر چې ترېنه کړې ځاز هغه ځوان چرته دے ستاسو جنازو کښې قتلِ عام اوشو کنه ؟ ظلم د جماعت...
-
ستا يادونو خو زه ډېر زرې زرې كړم زړه مې غواړي چې دا زړه له ځانه پرې كړم د ډيوې دود راته زلفې زلفې كېږي له دې غمه په كاله كښې ډي...
Pages
Pages - Menu
Pages - Menu
Powered by Blogger.
Random Posts
randomposts
Tags
Alwat
Books
Khalko Gharai Mati kray ghoto la Kharia ke.
اغيار کۀ راته جوړ کړي پۀ کورنو کښې ديوال
الوت
اوس دە باګرام هرە کوڅە کښي خاموشي ولي دە
بابا بخښنه راته وکړه
په سترغلو كې مې پاړسوب راشي
پۀ سينه کښي مې د علم ښار اباد کړي
پۀ مينۀ مې د زړۀ چرې باور نۀ راځې
چاوې چې مين شومه نو ښاد شومه
چرته دے د قام د زړه درمان چرته دے
چـې پــښــتــو وی نــو غــــېــرت بــه خـامـخــا وی
چې زړۀ مې وغواړي زر کلي دَ جانان ته لاړشم
چې ستا نوم مې خولې تۀ راشې تير و بير شې
چې لۀ سترګو ب حسابه اوښکې توئې شي
حالات که راله نۀ پريږدې په زړونو کښې پښتو
څوک بۀ څۀ شې پۀ ارام چې بدن سوزې
دا خبره به کووم پۀ زر کرته
دا دنیا راته میدان ښکاري چاپېره
دا رواج دا بندیزونو نه ویریږم
دلتە کي قدر دە بهار نە کيګي
ريښتيا مې پۀ خُلۀ راشي مخکښې دا وګورمه
زما پۀ صبر چي کيدې کانې دوئي نۀ ليدلې؟
زما تار تار لمن ريښي ريښي ځواني څه کوې
زما د زړۀ او ستا د اننګو رنګونه يو دې
زما د قتل به ضرور په تا الزام راځي
زما کور په تا جنت دى، ما لپاره فرشته يې
زۀ تږے کېږمه پۀ ژوند کښې ګام پۀ ګام خالقه
سپينه سپوږمۍ خيژي پۀ غر باندې راپرې نۀ وځي
ستا بڼو راله زړګى كړو كرښې كرښې
ستا دَ خوشبيو خمار کښې ګرځمه
ستا يادونو خو زه ډېر زرې زرې كړم
صلو عليه واله
کړي خوشبویانې چې هر څوک په دغه لاره راځي
کمکے يم نۀ پوهيږم چې غمونۀ غاړې باسم
کۀ پۀ خپله غرق يو که تباه يو هيڅ پرواه نۀ لرو
ګل به وي نسیم به وي دلبر به وي
ګل کرم ازغي کېږي حيران يمه حيران
ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي
لكه د خوبه چې بيدار شي سړى
لکه واورو کښې دَ اور نه لرې تښتي
لويه خديه دا زړګے مې دمره ډيرے شوے
ما تۀ ئي اسانه کړه د ستړې ژوندون لاره
ما چې مړ كې انتقام به له چا اخلې
ما د ارمانونو شور ته مه بوځه
ما که بلها ورته کول د غرڅنو خويونه
مرام
مګرو خدائيګو کۀ مې لګ ترس پۀ ځان شوے دے
مينه چې نۀ کړي دَ هغو نه لږ تپوس پکار دے
نشته لار دَ ميکدې نه پۀ راپۀ ديخوا
نن راباندې بوی د پسرلي راځي
نۀ چا ته ستا دَ حسن حد معلوم دے
هسې د انسان سترګې نهرې دي
Recent Posts
recentposts
Created By the-blogging-workout Distributed By Wasim Abbas
No comments: