ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي
څوك به مې ريښې ريښې ګرېوان راټولوي
زړونه د مينو كړي خواره د ګل په رنګې
پس له غزونې چې ګرېوان راټولي
زلفې يې ناكامه د جبين په احاطه شوې
غرونو ته دې خيال دى چې اسمان راټولوي
څرنګ مې حرم د زړه بچ وساتم ملګرو؟
سترګې مې هندو دے بتان راټولوي
زه يې لېونى كړه او خوا يې يخه نشوه
ګرځي اوس د كلي ماشومان راټولوي
مري نه، خو چې كله د غورځنګ له برمه پرېوځي
څوك به اباسين له شاعران راټولوي
ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي
![ګله چې ازغي هم رانه ځان راټولي]()
Reviewed by Anonymous
on
20:27
Rating:
No comments: